Op 11 september werden door seismografen in New York en vier naastgelegen staten seismische golven geregistreerd tijdens de perioden dat WTC 1 en 2 (de Twin Towers) door vliegtuigen werden geraakt en tijdens het instorten. Wetenschappers van het Lamont Doherty-Earth Observatorium (LDEO) aan de Universiteit van Columbia publiceerden een analyse van de seismologische gegevens van het WTC, gebaseerd op de ruwe data van het Palisades meetstation in de staat New York. In hun verslagen betreffende de gebeurtenissen bij het World Trade Center vertrouwden het Federaal Bureau Crisismanagement (FEMA) en het Nationaal Instituut Standaarden en Technologie (NIST) op de gegevens van het LDEO. [1] Het Eindverslag Commissie 11 September citeerde ook de analyse van het LDEO [2] hoewel het niet de LDEO analyse bevestigde van de tijden van de vliegtuiginslagen. Het verslag baseert zijn eigen conclusies op gegevens van grondradar in plaats van seismologische data.

Maar onafhankelijke analyses hebben de uitkomsten van het LDEO, en daarmee de conclusies van FEMA en NIST, betwist. Deze onafhankelijke analyses zijn nog meer in tegenspraak met de conclusies van de Commissie 11 September.

De resultaten van onafhankelijk onderzoek zijn in tegenspraak met de conclusies van het LDEO (Lamont Doherty-Earth Observatory) dat de golven werden veroorzaakt door de inslagen van de vliegtuigen en het resulterende instorten van de gebouwen.

In 2006 toonden ingenieurs Craig Furlong en Gordon Ross aan dat de inslagen van de vliegtuigen niet de oorzaak waren van de seismische signalen die het LDEO eraan toeschrijft omdat ze plaats vonden enkele seconden voor de tijden die de Commissie 11 September stelt, gebaseerd op waarnemingen van de grondradar.

De seismische gebeurtenissen moeten daarom een andere oorzaak hebben. De beste (en waarschijnlijk de enige waarschijnlijke) kandidaat voor deze oorzaak zijn waarschijnlijk de explosies in de kelders van de Twin Towers, waarvoor overvloedig bewijs bestaat, tastbaar en uit de monden van getuigen. [6]

Hoewel dit Punt zich alleen bezighoudt met het seismisch bewijs is veel van het tastbare en getuigenbewijs gedocumenteerd in Punt TT-8: “Waarom Stortten de Twin Towers In? Het Tastbare en Getuigenbewijs”. [7]

De conclusie van Furlong en Ross – dat het seismisch bewijs niet overeenstemt met de officiële lezing (welke versie dan ook) – werd in 2012 versterkt door een Franse geoloog, Dr. André Rousseau, die een analyse maakte van de seismologische gegevens. [8] Rousseau concludeert dat het rapport van het LDEO op drie punten niet klopt:

• De timing op basis van de grondradar komt niet overeen met de oorspronkelijke tijden van de seismische golven (zoals wordt aangegeven door de data);
• Het ontbreken van een verklaring waarom, hoewel de torens in essentie op dezelfde manier werden vernietigd, de gegevens grote verschillen laten zien in termen van de hoeveelheid energie die vrijkwam.
• De frequentie van de schokgolven was veel te laag om te kunnen zijn veroorzaakt door de vliegtuiginslagen of het instorten van de torens (hoewel deze wel overkwamen met ondergrondse explosies, waarvoor bewijs is gedocumenteerd in Punt TT-8).

De Timing van de Oorsprong van de Golven: Het LDEO publiceerde in 2001 een rapport met daarin de tijden van aanvang van de vier golfsignalen. [9] Deze tijden werden in overeenstemming gebracht met de twee inslagen en de twee ineenstortingen. De onderzoekers van het LDEO verklaarden dat ze deze tijden hadden afgeleid door uit te rekenen hoe laat de signalen binnenkwamen bij het meetstation in Palisades. Het Eindverslag Commissie 11 September publiceerde echter hele andere tijden, gebaseerd op gegevens van de grondradar die het aanvliegen en de inslag met de gebouwen registreerde. De verschillen zijn het grootst bij WTC 1 (de eerste inslag): Rousseau, evenals Furlong en Ross, wees erop dat de tijden van de grondradar, ongeveer 15 seconden later dan de gegevens van het seismologisch meetstation, de correlatie tussen de seismische golven en de vliegtuiginslagen niet ondersteunen. [10]

Kracht van de Gebeurtenissen: “Het is vreemd dat identieke gebeurtenissen … op dezelfde locatie seismische bronnen van verschillende grootheden zouden hebben gegenereerd”, [11] zei Rousseau. Deze verschillen zijn te zien bij beide inslagen en instortingen. Voor de golven die het LDEO toeschrijft aan de inslagen zijn de metingen verschillend [12] (0,9 voor WTC 1 en 0,7 voor WTC 2), ondanks de overeenkomsten van de twee vliegtuiginslagen in nagenoeg hetzelfde soort gebouw. De signalen die worden toegeschreven aan het instorten van de Twin Towers laten ook een duidelijk verschil zien (kracht 2,1 voor WTC 2 en 2,3 voor WTC 1), opnieuw ondanks de overeenkomsten in de gebeurtenissen die resulteerden in de vernietiging van twee nagenoeg gelijke gebouwen. Hoewel het verschil tussen 2,1 en 2,3 gering lijkt, de unieke (logaritmische) manier waarop seismische gebeurtenissen worden gemeten betekent dat een schok die wordt bemeten op 2,3 twee keer meer energie vrijgeeft dan een schok van 2,1. Het verschil is dus te groot om toe te schrijven aan een fout. [13] Rousseau concludeerde dat de golven wel door iets anders moesten zijn veroorzaakt (wat, gezien het bewijs dat wordt gegeven onder Punt TT-8, wijst op explosieven). [14]

Golflengten: De frequenties van de schokgolven die zijn veroorzaakt door de inslag van vliegtuigen zijn gebruikelijk veel hoger, bericht Rousseau – één tot twee krachtpunten hoger – dan de golflengten die volgens het LDEO werden veroorzaakt door de inslagen in WTC 1 en 2. Ofwel, de golflengten die typisch worden veroorzaakt door vliegtuiginslagen variëren (ruwweg) van 10-100 Hertz (Hz) terwijl de golven, waarvan het LDEO zegt dat deze veroorzaakt werden door de vliegtuiginslagen, slechts rond de 1 Hz liggen. De veronderstelling dat de seismische golven in kwestie werden veroorzaakt door de vliegtuiginslagen is dus zeer onwaarschijnlijk. Daar komt nog bij dat de meetapparatuur in Palisades slechts een bereik had van 0,6-5 Hz, en dus niet in staat was om een typische vliegtuiginslag te registreren. [15]

De hierboven beschreven discrepanties geven aan dat de conclusies van het LDEO betreffende de aard van de gebeurtenissen die leidden tot de signalen die in Palisades werden geregistreerd niet kunnen kloppen. Wat vooral opvalt, is dat de gegevens van de grondradar, een zeer nauwkeurig meetinstrument, laten zien dat WTC 1 15 seconden later werd getroffen dan de seismische activiteit, zoals geregistreerd in Palisades en waarvan het LDEO zegt dat het de inslag betrof, aangeeft. De radar laat ook zien dat WTC 2 later werd getroffen dan de seismische activiteit die eraan werd toegeschreven. Deze seismische activiteit moet daarom wel teweeg zijn gebracht door iets anders dan de inslagen van de twee vliegtuigen in de gebouwen.

Rousseau, net als Furlong en Ross, hebben redenen aangedragen voor hun conclusie dat de signalen, waarvan de officiële lezing zegt dat het de inslag van de vliegtuigen betrof, in werkelijkheid door iets anders zijn veroorzaakt – namelijk, zoals het bewijs dat is gedocumenteerd onder Punt TT-8 suggereert, schokken van explosieve aard die plaatsvonden aan de basis van de gebouwen. Rousseau toont verder aan dat de details van de schokgolven karakteristiek zijn voor dergelijke explosies, niet voor vliegtuiginslagen of ineenstorting.