<< Vorig Punt Volgend Punt >>

Nadat President Bush het klaslokaal in Sarasota was binnengegaan, fluisterde zijn stafchef, Andrew Card, in zijn oor en zei naar verluidt: “Een tweede vliegtuig heeft de tweede toren geraakt, Amerika wordt aangevallen.” [1]

Nadat hij de boodschap had gekregen van Card bleef President Bush vriendelijk, deed niets om de kinderen aan het schrikken te maken en verliet het lokaal snel.

• De president bleef slechts “enkele seconden” zitten, vertelde Card aan de San Francisco Chronicle, “verontschuldigde zich beleefd bij de leraar en de leerlingen en vertok.” [2]
• De president “wilde de kinderen niet aan het schrikken maken” vertelde Karl Rove aan NBC. Wetende dat “de oefening bijna voorbij was, … wachtte hij een paar ogenblikken … – helemaal niet lang … , en kwam toen de stafkamer binnen.” [3]
• Sandra Kay Daniels, de lerares van de tweede klas die Bush bezocht, vertelde de Los Angeles Times: “Ik wist dat er iets aan de hand was toen President Bush zijn boek niet oppakte en meedeed met de les … Hij zei: ‘Mevrouw Daniels, ik moet nu vertrekken. Ik laat gouverneur Frank Brogan hier om voor mij de speech te geven.’ Kijkend naar zijn gezicht wist je dat er iets niet in orde was … Hij schudde mijn hand en vertrok.” [4]

Terwijl alle verhalen hierboven werden gepubliceerd in 2002 of op of nabij de verjaardag van 11 september, waren er verhalen eerder dat jaar die een ander verslag gaven.

• In een artikel in de Tampa Tribune, gepubliceerd op 1 september 2002, zei journalist Jennifer Barrs dat nadat Card in het oor van de president fluisterde, Bush gedurende 30 seconden stil bleef en toen zijn boek oppakte en meelas met de kinderen “gedurende acht of negen minuten.” [5]
• Het Tampa Tribune artikel, dat 10 dagen voor het artikel door Sandra Kay Daniels zoals hierboven geciteerd uitkwam, gaf aan dat Daniels zelf met de leerlingen had gelezen “gedurende acht of negen minuten.” Het voegde toe dat Daniels, terwijl ze zag dat Bush zo “verloren was in gedachten” dat hij “het boek op zijn schoot vergat” met een vervelend probleem werd geconfronteerd: “Ik kon hem niet zachtjes schoppen … ik kon niet zeggen, ‘Ok meneer de president, pak uw boek op. De hele wereld kijkt toe.’&nbsp” [6]
• Verschillende verslagen gaven aan dat, nadat de leesoefening was geëindigd, Bush bleef praten. [7] Bush “rekte het moment openlijk uit” en “treuzelde zelfs tot de pers weg was”, schreef Bill Sammon (de journalist van de Washington Post voor het Witte Huis) die aan Bush refereerde als de “hoofd treuzelaar.” [8]

Het feit dat Bush het lokaal niet snel verliet is bevestigd door een videoregistratie van het bezoek aan het klaslokaal dat opgenomen was door een lokale regisseur van een kabelstation en die beschikbaar kwam op het internet in juni 2003. [9]

• De Wall Street Journal meldde in maart 2004 dat deze videoband liet zien dat Bush “gedurende vijf minuten de kinderen volgde terwijl zij luid het verhaal van de tamme geit voorlazen.” [10]
• Deze band werd wijder bekend toen Michael Moore’s film “Fahrenheit 9/11” waar dit fragment inzat, uitkwam in juni 2004.

Toen contact werd opgenomen met het Witte Huis door de Wall Street Journal voor hun artikel van maart 2004, gaf woordvoerder Dan Bartlett toe dat de president op zijn minst zeven minuten in het klaslokaal was gebleven, en legde uit dat Bush niet direct was weggegaan omdat zijn “instinct was de kinderen niet aan het schrikken te maken door uit het lokaal te rennen.” [11]

Echter, zelfs als deze verklaring wordt geaccepteerd, de echte vraag, die de WSJ niet stelde, was waarom, op de eerste verjaardag van 11 september, het Witte Huis een leugen begon te vertellen over hoe lang Bush in het klaslokaal was gebleven.

Was dit omdat het Witte Huis, dat met succes Bush had afgeschilderd als een sterke leider door zijn antwoord op de aanslagen van 11 september, het feit wilde verbergen dat hij doorgegaan was met luisteren naar de kinderen die een verhaal voorlazen dan onmiddellijk actie te ondernemen als president en opperbevelhebber? Was het omdat de Secret Service wist (als gesuggereerd in het punt over de president die niet afgevoerd werd) dat het land niet echt “aangevallen” werd door buitenlandse terroristen?

Wat het motief ook was, het Witte Huis van Bush gebruikte de landelijke media op de eerste verjaardag van 11 september om een onjuist verhaal over de president te circuleren.

<< Vorig Punt Volgend Punt >>