Veel brandweerlieden en anderen hebben bericht over explosies onder de zone van inslag en branden. Bijvoorbeeld:

• Genelle Guzman, de laatste overlevende die werd gered uit de puinhoop van WTC 1, meldde dat toen ze aankwam op de 13e verdieping, zo’n 20 minuten voordat de noordelijke toren instortte, ze een “zware explosie” hoorde en “de tegenoverliggende muur zich opende, en het wierp me naar de andere kant.”
• Brandweerman Edward Cachi zei: “Toen mijn overste en ik naar de zuidelijke toren keken hield de toren het niet meer. Maar het instorten begon op een lagere verdieping, niet de verdieping waar het vliegtuig insloeg … Het gebeurde op volgorde, boem, boem, boem, boem, en toen kwam de toren naar beneden.” [6]
• Brandweerman Kenneth Rogers zei: “Er was een explosie in de zuidelijke toren [WTC 2] … Verdieping na verdieping na verdieping. Een verdieping onder de andere onder de andere en toen het ongeveer de vijfde verdieping trof dacht ik dat het een bom was, want het leek gesynchroniseerd, iets opzettelijks.” [7]
• Stephan Evans, correspondent voor de BBC in New York, zei: “Ik bevond me aan de basis van de tweede toren … die werd geraakt … Er was een explosie … De basis van het gebouw schudde … Toen was er een reeks van explosies.” [8]
• Brandweerman Louie Cacchioli meldde dat hij bij binnenkomst in de hal van het WTC zag hoe de liftdeuren volledig waren weggeblazen. “Ik weet nog dat ik dacht”, zei hij, “hoe kan dat zo snel gebeuren terwijl het vliegtuig zo hoog insloeg?” Toen hij de 24e verdieping bereikte zag hij zware rook en stof, wat hij opmerkelijk vond vanwege het feit dat het vliegtuig 50 verdiepingen hoger was ingeslagen. [9]

Er waren ook meldingen van explosies in de kelder zelf. Bijvoorbeeld:

• Conciërge William Rodriguez meldde dat hij en 14 anderen in de noordelijke toren een explosie hoorden en voelden onder het kantoor op de eerste kelderverdieping, nog voor de inslag van het vliegtuig. Hij zei dat hij de grond onder zijn voeten voelde trillen en “alles begon te schudden.” Seconden later, zo voegde hij toe, “hoorde ik nog een explosie heel hoog boven ons … Hoewel ik er op dat moment niet bij stilstond was dat het vliegtuig dat zich in de toren boorde.” Hoe dan ook, zei hij, zijn medewerker Felipe David, die voor een vrachtlift in de buurt stond, kwam het kantoor binnen met zware brandwonden aan gezicht en armen en riep “explosie, explosie, explosie!” [10]
• Het relaas van Rodriguez werd bevestigd door José Sanchez, die zich in de werkplaats op de vierde kelderverdieping bevond. Sanchez zei dat hij en een medewerker een zware ontploffing hoorden die “klonk als een bom”, waarna “een enorme vuurbal zich door de vrachtlift verplaatste.” [11]
• Ingenieur Mike Pecoraro, werkzaam op de zesde kelderverdieping van de noordelijke toren, zei dat hij en een collega zich naar het hoger gelegen C-niveau begaven, waar een kleine werkplaats was. “Er was daar niets behalve puin”, zei Pecoraro. “We hebben het hier over een hydraulische pers van 50 ton – weg!” Ze begaven zich naar de parkeergarage, maar die was ook weg. Toen, op niveau B, zagen ze dat een branddeur van staal en beton met een gewicht van ongeveer 150 kilo was opgefrommeld “als een stuk aluminiumfolie”. [12]

Bovendien, als er explosies waren in de kelders van de torens voor hun instorten, dan zou je verwachten dat deze de grond deden schudden. En er zijn inderdaad verschillende mensen die over dit schudden hebben verteld.

• Medisch technicus Lonnie Penn zei dat hij, net voor het instorten van de zuidelijke toren, “voelde ik de grond trillen, ik draaide me om en rende voor mijn leven. Ik kwam zover als het Financial Center toen het instorten begon.” [13]
• Brandweerman Paul Curran zei dat hij zich vlakbij de noordelijke toren bevond toen “plotseling de grond onder mijn voeten begon te trillen. Het voelde alsof er onder mijn voeten een trein voorbij raasde … Het volgende moment kijken we omhoog en de toren is aan het instorten.” [14]
• Luitenant Bradley Mann van de brandweer zag beide torens instorten. “Kort voordat de eerste toren instortte”, zei hij, “weet ik nog dat ik de grond voelde trillen. Ik hoorde een vreselijk lawaai en de brokstukken vlogen alle kanten op. Mensen renden weg.” Nadat ze terug in het gebied waren, zo zei hij, “hoorden we eigenlijk hetzelfde: De grond trilde opnieuw, en weer hoorden we een vreselijk lawaai en voor we het wisten stortte de tweede toren in.” [15]

Naast het getuigenbewijs van de explosies was er ook tastbaar bewijs, in de vorm van de manier waarop de instortingen plaatsvonden, waarbij sprake is van kenmerken die alleen overeenkomen met het opzettelijk neerhalen in een gecontroleerde sloop. Bijvoorbeeld:

• Plotselinge aanvang: Bij een gecontroleerde sloop is het begin van instorten plotseling. Het ene moment staat het gebouw perfect stil; het volgende moment begint het plotseling in te storten. Maar wanneer staal wordt verhit dan trekt het niet plotseling krom of breekt plotseling af, maar het buigt en zakt in. Dus als hitte al een instorting kan veroorzaken, dan zou dit geleidelijk plaatsvinden. Maar, zoals de beelden laten zien, stonden de gebouwen perfect stil tot op het moment dat het instorten begint. [16]
• Recht naar beneden: Het meest belangrijke bij een gecontroleerde sloop van een groot gebouw dat door andere gebouwen wordt omringd, is dat het recht naar beneden valt. Mark Loizeaux heeft gezegd dat er een nauwkeurige planning nodig is voor het plaatsen van de ladingen “om een gebouw neer te halen zoals wij het willen zodat … andere gebouwen niet worden beschadigd.” [17] Als de Twin Towers van 110 verdiepingen zouden zijn omgevallen, in plaats van recht naar beneden te komen, dan zouden ze straten ver een enorme schade aan hebben gericht; maar dat deden ze niet. [18]
• Snelle en constante versnelling: Metingen tonen aan dat, toen de noordelijke toren instortte, het constant versnelde met ongeveer 2/3 van de snelheid van zwaartekracht. [19] Een dergelijke versnelling is niet in overeenstemming te brengen met de officiële uitleg van het instorten van de gebouwen. De officiële uitleg van het instorten van beide torens beweert dat het bovenste gedeelte van het gebouw, boven de inslag van de vliegtuigen, neerkwam op de onderliggende structuur en de volledige instorting veroorzaakte. Als dat is wat er gebeurde dan zouden de onderliggende verdiepingen hebben gezorgd voor een aanzienlijke weerstand en zou men een vertraging hebben kunnen waarnemen van het bovenste gedeelte, wanneer een inslag had plaatsgevonden. Zoals op beelden is te zien, en zoals nauwkeurige metingen van de beweging van het bovenste gedeelte bevestigen, vielen de bovenste verdiepingen van het gebouw door de lager gelegen verdiepingen met een hoge mate van constante versnelling, er was geen sprake van afremming of inslag. Dit betekent dat de officiële lezing niet klopt. [20]

Het is duidelijk dat de meeste kolommen op de lagere verdiepingen moeten zijn vernietigd door andere krachten dan de zwaartekracht, zoals explosieve kracht, zodat de hogere verdiepingen bij het neerkomen weinig weerstand ondervonden.

Deze analyse wordt onderschreven door meting met behulp van de Verinage-techniek voor gecontroleerde sloop van gebouwen, die eigenlijk de vaart en de kinetische energie van het vallende bovenste gedeelte gebruikt om het ondergelegen gedeelte te breken zonder gebruik van explosieven. In dergelijke gevallen ziet men een duidelijke vertraging van het bovenste gedeelte. [21]

Een verdere analyse die aantoont dat de kolommen van de noordelijke toren geen rol hebben kunnen spelen in het weerstaan van de ineenstorting is recentelijk gepubliceerd. [22]

• Volledige instorting: Deze gebouwen van 110 verdiepingen stortten in tot een hoop puin van slechts enkele verdiepingen hoog, hoewel de gebouwen een opmerkelijke 283 steunbalken op elke verdieping bevatten, met 236 dicht bij elkaar gelegen, grote boxkolommen, als onderdeel van een robuust Vierendeel netwerk van spanten, en in de kern 47 reusachtige verticale kolommen die aan de basis enorm waren. [23]
• Verpulvering en stofwolken: “Het lijkt alsof alles [behalve het staal] op de plaats van het World Trade Center was verpulverd”, [24] zei Kolonel John O’Dowd van het Geniekorps van de Verenigde Staten. Ook al was dat overdreven, veel van het niet metalen materiaal van de gebouwen was inderdaad verpulverd tot piepkleine stofdeeltjes waardoor enorme stofwolken ontstonden die tot een half uur na beide instortingen het zicht belemmerden – zelfs al waren, volgens de officiële lezing, na de inslag van de vliegtuigen, zwaartekrachtversnelling en brand de enige krachten die er speelden. [25]

In een poging het standpunt tegen te spreken dat de vernietiging van de torens het resultaat was van gecontroleerde sloop zei NIST: “Videobeelden … laten ondubbelzinnig zien dat de instorting plaatsvindt van de top naar de onderkant.” [26]

Het impliciete argument van NIST was gebaseerd op twee vooronderstellingen: 1. Gecontroleerde sloop moet beginnen aan de onderkant. 2. De ineenstorting van de Twin Towers begon bovenin.

Beide vooronderstellingen zijn echter niet correct.

1. Zoals het citaat van Mark Loizereaux hierboven aangeeft begint gecontroleerde sloop meestal aan de basis. Natuurkundige Steven Jones heeft er echter op gewezen dat de vernietiging van de torens van boven naar beneden “ongebruikelijk is bij een gecontroleerde sloop, maar evenwel mogelijk, afhankelijk van de volgorde waarin de explosieven worden ontstoken.” [27] Omgekeerd, een normale, door de zwaartekracht gedreven instorting van boven naar beneden, waarbij we de fenomenen zien zoals waargenomen, is onmogelijk.
2. Hoewel, voor de mensen die het op TV zagen, het lijkt alsof de instortingen begonnen door de inslagen en resulterende branden, begonnen ze voor het grootste gedeelte, zoals de ooggetuigenverslagen aangeven, met explosies in de kelderverdiepingen. Wat interessant is, ze begonnen ook net boven het gebied van de inslagen.

Seismische golven leveren nog een type bewijs dat de gebouwen neerkwamen door middel van explosieven, in eerste instantie onder grondniveau. Die kwestie wordt belicht onder Punt TT-7: “Waarom stortten de Twin Towers in? Het seismisch bewijs.”